ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Hearts of the North (HotN)
Μετά το καβγά της με τον Keiran και τον άσχημο τρόπο που χώρισαν οι δρόμοι τους η Gwen έχει αρχίσει να αναρωτιέται – και να ανησυχεί. Κατά πρώτον έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί, προς τεράστιά της έκπληξη, ότι αυτός ο επίμονος νεαρός Ranger έχει τρυπώσει στη καρδιά και στο μυαλό της για τα καλά. Και κατά δεύτερον παραδέχεται επιτέλους στον εαυτό της ότι ναι, της λείπει τρομερά και φοβάται που δεν έχει νέα του τόσο καιρό.
Οι φόβοι της δεν αργούν να βγουν αληθινοί.
Η ιστορία ξεκινάει στο Hall of Monuments όπου η Gwen στέκεται, όπως πάντα, δίπλα στη Scrying Pool περιμένοντας κάποιο νέο όραμα. Αντ’ αυτού βλέπουμε μερικά από τα μέλη των επίλεκτων Ebon Falcons να μπαίνουν στην αίθουσα. Ο υπαρχηγός τους, Lawrence Crafton, την χαιρετίζει σαν τη νέα αρχηγό των Ebon Vanguard. Η Gwen δε καταλαβαίνει: "είμαι μόνο προσωρινά, εως ότου επιστρέψει η Captain Langmar". Και τότε μαθαίνει τα άσχημα μαντάτα του χαμού της τελευταίας στη προσπάθειά της να προστατέψει τους πρόσφυγες της Ascalon ώστε να φτάσουν με ασφάλεια στη Lion’s Arch. Το μυαλό της θολώνει – και τα μάτια της ακόμη περισσότερο: «και ο Keiran; Πού είναι ο Keiran;», τους ρωτάει αναστατωμένη.
«Τον είδαμε τελευταία φορά μαζί με την Captain Langmar, να πολεμάνε… Αγνοείται…»
Αφού της διηγούνται όλα όσα συνέβησαν από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στη Kryta, της λένε ότι πιστεύουν πως γλίτωσε αν και μάλλον τραυματισμένος. Τα τελευταία ίχνη έδειχαν ότι πιθανότατα κατευθύνθηκε βόρεια, προσπαθώντας ίσως να επιστρέψει κοντά της… Η Gwen δε χρειάζεται να ακούσει τίποτα παραπάνω: ξέρει, μέσα της, ότι ο Keiran είναι ζωντανός κι εκείνη θα οργώσει όλη τη Tyria αν χρειαστεί για να τον φέρει πίσω. Κοντά της. Στέλνει τους Ebon Vanguard της να πάνε να ξεκουραστούν – κι εκείνη αρχίζει, για πρώτη φορά από τότε που ήταν παιδί, να κλαίει.
Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, εδώ αναλαμβάνουμε δράση εμείς. Χωρίς άλλα λόγια ξεκινάμε μία έρευνα προκειμένου να βρούμε στοιχεία που θα μας οδηγήσουν στον Keiran. Ένα σπασμένο βέλος, ένα όραμα από τη Scrying Pool… και βρισκόμαστε στα βήματα του, να ξαναζούμε τις αναμνήσεις του και να βιώνουμε την περιπέτειά του. Παίζοντας λοιπόν ως Keiran, στο μεγαλύτερο μέρος του άτυπου expansion αυτού, συναντάμε τη Miku – την απίθανη Assassin με τον αθυρόστομο χαρακτήρα και την διψασμένη για εκδίκηση καρδιά – και πορευόμαστε μαζί της ως το εκπληκτικό φινάλε. Το τελευταίο όραμα δείχνει ότι ο Keiran πράγματι έχει γλιτώσει από τις κακουχίες, όμως κάτι τον έχει αλλάξει. Η Miku, παρότι βρέθηκε στη ζωή του για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, κατάφερε να τον επηρεάσει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η ίδια η Gwen. Αυτό την πονάει, όμως την κάνει ακόμη πιο αποφασισμένη να τον βρει και να τον φέρει κοντά της! Όπως και να’ναι, όποιος και να’ναι, εκείνη τον θέλει ξανά δίπλα της.
Ξεκινάμε λοιπόν, όλοι μαζί πια, σε αναζήτηση του. Στις αχανείς εκτάσεις των Northern Shiverpeaks, λίγο νοτιότερα από το απόμακρο Ice Tooth Cave, περπατάμε στο παχύ χιόνι ψάχνοντας. Ακούμε τη Gwen – ανήσυχη, νευριασμένη, ταραγμένη, φοβισμένη, διχασμένη – να αναρωτιέται φωναχτά:
«It's funny: of all the horrors I've faced in my life, nothing has scared me so much as the thought of being happy.»
Η συνάντησή τους είναι μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές σε όλο το παιχνίδι. Ο διάλογός τους είναι πραγματικά δυνατός. Όπως και η συνέχεια…
Το Hearts of the North τελειώνει με ένα κλασικό happily-ever-after τρόπο: προετοιμασίες γάμου και μία λαμπρή τελετή! Στο ρόλο του παπά, ο Olaf Olafson. Κουμπάροι και μάρτυρες, φυσικά, εμείς οι ίδιοι! Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς… συνεχίσαμε το δρόμο μας!